W rozmaitych mediach można przeczytać, że gry pecetowe są powodem wielu tragedii. Kiedy gdzieś tam uczeń zamorduje kogoś, chwilę później pojawiają się doniesienia na temat tego, w jakie gry lubił pograć. Nikt z kolei nie mówi o tym, co zabójca oglądał i jakiej muzyki słuchał.

Większość doniesień medialnych jest robionych pod z góry (zobaczkarabinki wspinaczkowe) ustaloną tezę – gry to zło. A to jest orzeczenie tak bezsensowne, jak to, że skoro wódz III Rzeszy napisał dwie książki, to trzeba zlikwidować wszelkie działa literackie, jakie wydano w dziejach. Spektrum dostępnych gier komputerowych na rynku jest bowiem ogromne.

Są naturalnie pozycje z wielką porcją krwawych scen, ale nie istnieją wiarygodne analizy, które by wskazały, że wzmagają one agresję wśród grających. Jest całkowicie na opak – sesja dynamicznej i krwawej rozgrywki przed monitorem peceta potrafi skutecznie odprężyć i sprawia, że grający „wyżywa się” w komputerowym świecie. O ile jednak nie pragniesz kupować swojemu potomkowi takiego rodzaju gier, możesz poświęcić trochę czasu na obejrzenie dostępnych w sprzedaży produkcji. Analogicznie jak w świecie kinematografii, tu także występuje duże spektrum gatunków. Zobaczysz zatem gry typu RPG, czyli adaptacja papierowych gier fabularnych. Znajdziesz także wiele gier, będącymi symulacjami różnorakich dyscyplin sportowych. Najpopularniejsza jest seria FIFA, czyli piłka nożna w komputerowym wydaniu. Następnym rodzajem, silnie pobudzającym umysł gracza, są gry RTS. Takie tytuły uczą myślenia i skutecznego podejmowania wyborów. Najbardziej obfitują w brutalność tzw. shootery.

Jeśli masz dziecko w wieku przedszkolnym, znakomitym nabytkiem dla małego okażą się gry zręcznościowe, kreowane właśnie dla najmłodszych graczy. Charakteryzują się one kolorową grafiką, brakiem agresji oraz fabułą, która umie połączyć przyjemność ze rozwijaniem zdolności i wiedzy.

Źródło: